اتحادیه راگبی هم یک بازی حرفه ای و آماتور است و اتحادیه های دسته اول بر آن تسلط دارند: نیوزیلند ، ایرلند ، ولز ، انگلیس ، آفریقای جنوبی ، استرالیا ، آرژانتین ، اسکاتلند ، ایتالیا ، فرانسه و ژاپن. اتحادیه های سطح دوم و سوم شامل بلژیک ، برزیل ، کانادا ، شیلی ، فیجی ، جورجیا ، آلمان ، هنگ کنگ ، کنیا ، نامیبیا ، هلند ، پرتغال ، رومانی ، روسیه ، ساموآ ، اسپانیا ، تونگا ، ایالات متحده و اروگوئه هستند. اتحادیه راگبی توسط راگبی جهانی (WR) اداره می شود که دفتر مرکزی آن در دوبلین ، ایرلند واقع شده است. این ورزش ملی در نیوزیلند ، ولز ، فیجی ، ساموآ ، تونگا ، جورجیا و ماداگاسکار است و محبوب ترین شکل راگبی در سطح جهان است. بازیهای المپیک نسخه هفت نفره بازی را که به عنوان هفت راگبی شناخته می شود ، از ریو دو ژانیرو در سال 2016 به بعد وارد برنامه کردند. این احتمال وجود داشت که هفت ها در المپیک 2012 لندن یک ورزش نمایشی باشند اما بسیاری از ورزش ها از جمله هفت ورزش کنار گذاشته شدند.
در کانادا و ایالات متحده راگبی به فوتبال گریدیرون تبدیل شد. در اواخر دهه 1800 (و حتی اوایل دهه 1900) ، دو شکل بازی بسیار شبیه به هم بود (به نقطه ای که ایالات متحده توانست در بازی های المپیک تابستانی 1924 مدال طلای اتحادیه راگبی را بدست آورد) ، اما قوانین بی شماری تغییر می کند بازی مبتنی بر gridiron را از همتای راگبی خود که توسط والتر کمپ در ایالات متحده و John Thrift Meldrum Burnside در کانادا معرفی شده است ، متفاوت کرده اند. از جمله ویژگی های منحصر به فرد بازی آمریکای شمالی می توان به جدا کردن بازی به افت ، بجای آزاد کردن توپ بلافاصله پس از برخورد اشاره کرد ، این الزام است که تیم دارای توپ حداقل برای یک ثانیه قبل از شروع بازی بعد از یک تکل ، در یک ترکیب قرار بگیرد (و مقدار مجاز تا 40 ثانیه برای انجام این کار) ، کمک هزینه برای یک پاس رو به جلو از پشت سایت آخرین تکل برای هر پایین ، تکامل تجهیزات پلاستیکی سخت (به خصوص کلاه ایمنی فوتبال و بالشتک شانه) ، کوچکتر و ضخیم تر گوی مناسب برای عبور دادن است اما ضربات ضربه را غیرعملی می کند ، یک میدان باریک تر و کوچکتر در واحدهای معمولی به جای متریک اندازه گیری می شود (در برخی از انواع بازی های آمریکایی یک میدان می تواند به اندازه 50 یارد بین مناطق انتهایی باشد) ، و یک میدان مشخص (مانند یک شبکه توری ، که از آن نام مستعار کد گرفته شده است) با خطوط مشخص شده در فواصل پنج حیاط.
تاریخ رویداد
1100–1800 انواع مختلف فوتبال در سراسر انگلیس انجام می شود.
1830 دویدن با توپ در دست در دهه 1830 در مدرسه راگبی و مدرسه مدرسه راگبی در دهه 1850 و 1860 در سراسر انگلستان رایج شد.
1845 اولین آیین نامه مکتوب توسط ویلیام دلافیلد آرنولد ، دبلیو دبلیو شرلی و فردریک هاچینز در مدرسه راگبی تصویب شد.
1857 اولین مسابقه در اسکاتلند در دسامبر 1857 بود ، دانشگاه ادینبورگ علیه دانشگاههای ادینبورگ
1861 باشگاه کریکت مونته ویدئو در مونته ویدئو ، اروگوئه تاسیس شد. اولین باشگاهی که در خارج از جزایر انگلیس راگبی بازی می کند.
1863 اتحادیه فوتبال (FA) تشکیل شد ، که رسمیت شکاف (ممنوعیت حمل توپ در دست ، نگه داشتن بازیکنان دیگر در محل (مانند مسدود کردن)) ، تکل زدن و هک کردن (لگد زدن به حریف) از بین فوتبال اتحادیه و فوتبال راگبی.
1864 اولین باشگاه های راگبی تشکیل شد و صدها باشگاه دیگر در کامبرلند ، لنکاوی و یورکشایر در دهه های 1870 و 1880 دنبال شدند.
1865 ارتش انگلیس در راگبی علیه غیرنظامیان در مونترال بازی می کند و راگبی را به کشور معرفی می کند. این حرکت بعداً به فوتبال کانادا تبدیل می شود.
1871 ، اتحادیه فوتبال راگبی ، پس از جلسه 25 باشگاه در رستوران Pall Mall ، تأسیس شد.
1871 اولین مسابقه بین المللی راگبی بین انگلستان و اسکاتلند به رسمیت شناخته شد.
1876 نامه متیو بلکسام در The Meteor منتشر شد. ادعا می شود ویلیام وب الیس ، دانش آموز مدرسه راگبی ، توپ را برداشت و راگبی را اختراع کرد. اگرچه یک تحقیق اتحادیه فوتبال راگبی در سال 1895 هیچ اثبات واقعی پیدا نکرد ، اما تصمیم به تداوم این افسانه گرفت.
1877 تعداد بازیکنان از 20 نفر به 15 نفر کاهش می یابد.
1880 قوانين راگبي انگليس براي بازيكن با تكنيك ضروري است ، وقتي توپ "به درستي نگه داشته مي شد" ، توپ را فوراً براي اسكرماژ به زمين انداخت.
والتر كمپ در كنوانسيون قوانين کالج فوتبال 1880 آمريكا پيشنهاد كرد كه اسكراماژ مورد مناقشه با "خط نزاع" جايگزين شود ، جايي كه تيم صاحب توپ با مالكيت غيرقابل رقابت شروع شد. این تغییر و تحولات به طور موثری شروع به تکامل بازی مدرن فوتبال آمریکا و دور از ریشه های راگبی آن کرد.
ویژگی های پرتاب کردن
چندین اشاره به سنت پرتاب در سنت کلمب ماژور وجود دارد:
نشان کلیسا دستی است که توپ توپی را در دست دارد ، با عبارت "شهر و کشور تمام تلاش خود را می کنند" ؛ این توسط تعدادی از سازمانهای محلی مانند شورای شهر ، دبستان و باشگاه فوتبال استفاده می شود.
نام خانه عمومی "توپ نقره ای" اشاره به توپ پرتاب است. علامت میخانه شامل نقاشی از عمل پرتاب است.
یک نقاشی بزرگ توسط دیک توینی ، هنرمند محلی که سنت پرتاب را جشن می گیرد ، در مرکز شهر آویزان است.
تابلویی که تمام برندگان توپ از سال 1900 را لیست کند ، در تاون هال آویزان است.
عکسهای شلیک در چند دهه گذشته در برخی از میخانه های شهر به نمایش گذاشته شده است.
قسمت نهایی برج زنگوله تاون هال به صورت یک توپ پرتاب است.
سایر نمونه های امروزی بازی
سنت ایوز (سالانه)
مسابقه پرتاب سن Ives سالانه در روز دوشنبه هر ماه فوریه اتفاق می افتد (این جشن در یکشنبه نزدیک به 3 فوریه است) بازی در ساعت 10.30 صبح شروع می شود زمانی که توپ نقره ای توسط شهردار از دیوار کلیسای پاریش به طرف جمعیت پایین ساحل پرتاب می شود. توپ در ساحل از یک به دیگری منتقل می شود و سپس به خیابان های سنت ایوز می رود. شخصی که توپ را در هنگام ظهر صاحب توپ می کند ، آن را نزد شهردار در Guildhall می برد و پاداش سنتی پنج شیلینگ را دریافت می کند. زمانی بازی توسط مردان روستا انجام می شد. این روزها توسط بچه ها بازی می شود.
Bodmin (تقریبا هر 5 سال)
هارلینگ به عنوان یک سنتی به عنوان بخشی از ضرب و شتم مرزها در Bodmin ، که در پایان "Beat" آغاز می شود ، زنده می ماند. این بازی توسط Rotary Club of Bodmin برگزار می شود. این بازی توسط شهردار بودمین آغاز می شود که یک توپ نقره ای را به داخل یک بدن آب معروف به "استخر نمک" می اندازد. هیچ تیمی وجود ندارد و پرتاب یک مسیر مشخص را دنبال می کند. هدف این است که توپ را از طریق "استخر شور کردن" از طریق A30 قدیمی ، در امتداد جاده Callywith ، سپس از طریق Castle Castle ، Church Church و Honey Street حمل کنید ، تا در برج برج در خیابان Fore به پایان برسید. شرکت کننده ای که توپ را به ساعت برجک می رساند 10 the پاداش از شهردار دریافت می کند. آخرین Bodmin Hurl در مارس 2015 به دنبال شکست مرزها برگزار شد و بعید است که تا سال 2020 دوباره برگزار شود.
ایتالیا
در سال 1995 ، فدراسیون فوتبال ایتالیا (FIGC) نیز با ترک ترکیب استفاده اجباری از 1–11 برای ترکیب اصلی ، به ترکیب ثابت تیم های سری A و سری B (دسته دوم) روی آورد. بعد از چند سال که بازیکنان مجبور بودند شماره ای بین 1 تا 24 بپوشند ، اکنون آنها می توانند بدون محدودیت هر شماره را بین 1 تا 99 بپوشند. به طور قابل توجهی ، کیه وو ورونا دروازه بان کریستیانو لوپاتلی را با شماره 10 از 2001 تا 2003 و هافبک جاناتان دو گوزمان را با شماره 1 در سال 2016 پوشانده بود.
اسپانیا
در لالیگا اسپانیا ، بازیکنان در ترکیب A (حداکثر 25 بازیکن ، از جمله حداکثر سه دروازه بان) باید یک عدد بین 1-25 داشته باشند. دروازه بان ها باید از 1 ، 13 یا 25 استفاده کنند. وقتی بازیکنانی از تیم ذخیره برای بازی در تیم اول انتخاب می شوند ، تعداد بازیکنان بین 26 تا 50 به آنها داده می شود.
ایالات متحده و کانادا
باشگاه فوتبال انجمن های حرفه ای آمریکای شمالی از الگویی شبیه به باشگاه های اروپایی پیروی می کند ، با این تفاوت که بسیاری از باشگاه های آمریکایی و کانادایی "تیم ذخیره" ندارند و بنابراین تعداد بیشتری به آن بازیکنان اختصاص نمی دهند.
بیشتر باشگاه های آمریکایی و کانادایی بازیکنان شماره ای از 1 تا 30 دارند که تعداد بیشتری برای دروازه بان های دوم و سوم اختصاص دارد. در لیگ دسته اول فوتبال لیگ برتر و لیگ برتر فوتبال (MLS) ، فقط 20 بازیکن خارج از خانه حضور داشتند که تعداد بازیکنان بالاتر از 30 تیم اصلی را در فصل 2009 داشتند ، که نشان می دهد مدل سنتی دنبال شده است.
در سال 2007 ، باشگاه MLS LA Galaxy بازنشسته شماره سابق Cobi Jones ، شماره 13 شد و به اولین تیم MLS تبدیل شد.
در سال 2011 ، باشگاه MLS رئال سالت لیک تعداد مربی سابق جیسون کریس ، شماره 9 را بازنشسته کرد
برای جام جهانی فیفا 2010 ، قوانین تغییر کرد تا هر بازیکنی که بین شروع مسابقات و پایان دور یک چهارم نهایی (به جای پایان بازی های مرحله گروهی) دو کارت زرد دریافت کند ، یک بازی انجام دهد. محرومیت برای بازی بعدی. در نتیجه ، فقط بازیکنانی که در بازی نیمه نهایی کارت قرمز دریافت می کنند (چه مستقیم و چه بعد از رزرو دوم) نمی توانند در فینال بازی کنند.
به عنوان مثال ، در لیگ قهرمانان یوفا ، جمع شدن دو کارت زرد در یک مرحله از مسابقات منجر به محرومیت یک بازی خواهد شد. حوادثی ثبت شده است که بازیکنان به عمد کارت زرد دوم را جمع می کنند تا برای یک بازی فینال گروهی بی معنی محروم شوند ، تا "از نظر استراتژیک" تعداد کارت های زرد خود را برای دور حذفی به صفر برسانند (معروف به "کارت های پاکسازی") ، اما این با جریمه و یا تعلیق های یوفا غیر ورزشی در نظر گرفته می شود.
در بعضی از مسابقات لیگ / گروه ، رکورد بازی جوانمردانه یک تیم ، که با تعداد کل کارت های زرد و قرمز کسب شده توسط یک تیم اندازه گیری می شود ، ممکن است به عنوان یک روش بالقوه تساوی برای تعیین موقعیت جدول نهایی استفاده شود.
برای شناسایی و تشخیص بازیکنانی که در زمین هستند از اعداد تیم در فوتبال فوتبال استفاده می شود. در ابتدا از اعداد برای نشان دادن موقعیت استفاده می شد ، به بازیکنان شروع کننده اعداد 1-11 اختصاص داده می شد ، اگرچه این اعداد غالباً در بازی مدرن به جز اعداد مورد علاقه بازیکنان و اعداد موجود اهمیت کمی دارند یا هیچ اهمیتی ندارند. با این حال ، بازیکنان موقعیت قبلاً مرتبط شماره های 1–11 را اغلب می پوشند.
همانطور که لیگ های ملی در طی دهه ها تعداد تیم ها و تاکتیک های بازی را تکمیل می کردند ، سیستم های شماره گذاری به طور جداگانه در هر صحنه فوتبال تکامل می یافتند ، و بنابراین کشورهای مختلف قراردادهای مختلفی دارند. با این وجود ، تعدادی از اعداد وجود دارد که در مورد استفاده برای موقعیت خاص توافق جهانی شده است ، زیرا به طور کاملاً ذاتی با آن نقش در ارتباط هستند.
به عنوان مثال ، "1" توسط دروازه بان شروع به کار می رود ، زیرا دروازه بان اولین بازیکن در ترکیب است. همچنین این تنها موقعیتی است که در زمین برای اشغال نیاز است. "10" یکی از مهمترین شماره های تیم در فوتبال است، به دلیل تعداد زیادی از افسانه های فوتبال که از پیراهن شماره 10 استفاده می کردند. بازیسازان ، مهاجمین دوم و هافبک های تهاجمی معمولاً این تعداد را می پوشند. "7" اغلب با وینگرهای موثر و سودآور یا مهاجمان دوم همراه است. "9" معمولاً توسط مهاجمان میانی یا مهاجمان پوشیده می شود ، که پیشرفته ترین موقعیت های حمله را در زمین دارند و اغلب بالاترین گلن تیم هستند.
هنگام رسیدگی به آمادگی روانشناختی در طی روند بهبودی ، امکانات توانبخشی باید اعتماد به نفس را تشویق و حمایت اجتماعی از ورزشکاران ارائه دهند. ایجاد اعتماد به نفس در بازگشت به ورزش شامل "اعتماد به تأمین کننده توان بخشی ، تأمین نیازهای حمایت اجتماعی و دستیابی به استانداردهای جسمی / نتایج بالینی است." حمایت اجتماعی می تواند به عنوان یک محافظ برای میزان اضطراب و استرس مرتبط با آسیب دیدگی با تأثیر مثبت بر سلامت روانشناختی و عاطفی ورزشکار. به نوبه خود ، این حمایت می تواند انگیزه و مهارت های مقابله ای ورزشکار را در طول روند توان بخشی بهبود بخشد. علاوه بر این ، تحقیقات نشان می دهد حمایت اجتماعی عاطفی ، که "همدلی ، عشق ، اعتماد و مراقبت را در اولویت قرار می دهد" می تواند از نظر روانشناختی هنگام بهبودی به نفع ورزشکاران آسیب دیده باشد. با تأکید بیشتر بر روان ، ورزشکاران انگیزه بیشتری خواهند داشت تا بهبود آسیب دیدگی خود را به عنوان یک مسابقه یا وظیفه جدید تصور کنند ، نه یک سد راه که آنها را در رسیدن به آرزوها مانع می کند.
برای مطابقت با عوامل روانی - اجتماعی در بهبودی ، خدمات باید در دسترس ورزشکاران باشد. اگرچه بسیاری از دانشگاه ها خدمات روانشناختی را به دانشجویان خود ارائه می دهند ، این كارمندان ممكن است در زمینه مدیریت عوامل خاص ورزشكار آموزش نبینند و بنابراین نتوانند نیازهای ویژه ورزشكاران آسیب دیده را برطرف كنند. بنابراین ، مربیان ورزشی مجاز ، که به طور ثابت با ورزشکاران کار می کنند ، می توانند منبع مهمی برای حمایت اجتماعی عاطفی از ورزشکاران آسیب دیده باشند. در مطالعات قبلی ، ورزشکارانی که از حمایت اجتماعی دریافت شده توسط مربیان ورزشی خود راضی بودند ، 87٪ کمتر احتمال بروز علائم افسردگی و اضطراب را داشتند. بنابراین ، چنین مربیان ورزشی که در فعالیتهای منظم ورزشکار نقش دارند می تواند در تسهیل مداخلات روانشناختی در طی روند توان بخشی موثر باشد.
شاخص های پیش بینی کننده آسیب های بیش از حد در ورزشکاران استقامت نوجوان ، به نظر می رسد دونده ها بیشترین آسیب ها (تا 80 درصد) را با اکثر این آسیب ها (بیش از دو سوم) ، در اندام تحتانی رخ می دهند و از طبیعت بیش از حد استفاده می کنند . اگرچه میزان بروز در دوومیدانی بزرگسالان 3.9 آسیب دیدگی / 1000 ساعت تمرین گزارش شده است ، اما بروز آسیب دیدگی خاص در دوومیدانی جوانان در رشته ها متفاوت است. در حالی که بروز کلی 0.89 آسیب در 1000 ساعت برای ورزشکاران دو و میدانی دبیرستان گزارش شده است. علاوه بر این ، دوندگان مسافت طولانی 19 برابر بیشتر از سایر رشته ها (17 آسیب / 1000 ساعت) بروز نشان داده اند.
آسیب های سر و گردن
آسیب های سر و گردن می تواند شامل انواع آسیب شناسی ها از رگ به رگ شدن ، کشیدگی و شکستگی تا آسیب های مغزی مغزی و ضایعات نخاعی باشد. پیچ خوردگی و کشیدگی می تواند در اثر چرخش ناگهانی یا حرکت شلاق مانند ضربه شلاق اتفاق بیفتد. آسیب های استرسی (شکستگی های استرس و واکنش های استرسی) ناحیه کمر - ساکروم یکی از دلایل کمردرد مربوط به ورزش در افراد جوان است. شروع شکستگی های گردنی در آسیب های ورزشی احتمالاً به دلیل حرکت مداوم باعث انتقال بارها از طریق گردن می شود که احتمالاً صدمات وارده به کندیل های پس سری و مهره های فوقانی گردن را تشدید می کند.
محققان گزارش کرده اند که 25-25٪ از آسیب های ستون فقرات گردنی در واقع پس از واقعه آسیب زای اولیه اتفاق می افتد و با جابجایی نامناسب در مراحل اولیه مدیریت یا حمل و نقل بیمار ایجاد یا تشدید می شود. یکی از آسیب های شایع سر و گردن که در ورزش رخ می دهد ، ضربه مغزی است. ضربه مغزی نوعی آسیب مغزی خفیف مغزی است که منجر به تغییر شیمیایی در مغز می شود و احتمال آسیب رساندن به بافت مغز را دارد. این می تواند هنگامی اتفاق بیفتد که فرد دچار ضربه یا ضربه ای شود که باعث حرکت سریع سر و مغز شود و باعث جهش مغز در جمجمه شود. طبق یک مطالعه اپیدمیولوژیک منتشر شده در مجله Training Athletic ، میزان بروز ضربه های مغزی از 27 ورزش دبیرستان 3.89 ضربه مغزی مربوط به ورزش در هر 10 هزار مواجهه ورزشکار بوده است
درباره این سایت